Honeyland
Zou de regisseur Hatidze een honinggele blouse cadeau hebben gedaan als dank voor het filmen van haar aan bijen en oude moeder gewijde leven in een gehucht bestaande uit met brokken natuursteen gestapelde huizen in Noord-Macedonië? Je zou het bijna denken, Hatidze draagt hem in alle scènes op één na; alles in deze documentaire film baadt in wonderschoon, honinggeel licht. Zelfs het gras is hier gelig en de onlangs met een gammele caravan en een kudde runderen gearriveerde buurfamilie verbouwt zonnegele maiskolven en ontketent tot ontzetting van Hatidze een heldergele brand om een weiland voor de veestapel af te dwingen. Meer inwoners dan Hatidze – en tijdelijk deze rondtrekkende familie – telt het verlaten dorpje niet. Oude Hatidze is opgegroeid met van generatie op generatie doorgegeven kennis van bijenvolken. In het ongerepte landschap beklimt ze in wapperende rok de ruige bergen, precies wetend waar in de rotswand de bijen op magische wijze honing maken. Ze zingt voor hen en neemt – met blote handen – nooit meer dan de helft van de honingraten als geschenk …