Alle berichten met de tag: binnenwereld

Fietsverlangen

Het duurde lang voordat ik kon fietsen. En daarna nog een poos voordat ik het ook echt durfde. Maar ik werd beloond want er wachtte mij fietsverlangen – voor altijd. Zes jaar oud zijn we, laverend door een niet al te brede Utrechtse stadsstraat met ons tegemoetkomende auto’s. Mijn roodharige vriendinnetje fietst vlak achter me. Even oud maar jaren verder in haar ontwikkeling coacht ze mij. Als ik nog maar net en weifelend kan fietsen, gaat zij al hoog en breed alleen op de fiets naar het park. “Auto’s letten ook wel op, hoor!”, roept ze me bemoedigend toe. Het is de eerste week dat ik mag fietsen op straat en we gaan samen een blokje om. Mijn hardnekkige geloof dat je op twee wielen wel moet omvallen heb ik dan nog maar amper achter me gelaten. “Auto’s letten ook wel op, hoor!” Vaart maken bleek de truc. Het opstappen en vanuit stilstand in beweging komen kreeg ik na weken oefenen pas onder de knie. Eerst een stukje steppen met één voet op een pedaal …

Erik Satie en Radio Van Overeem

In mijn kindertijd deed je mijn vader geen groter plezier dan om hem te vragen speciaal voor jou muziek uit te kiezen. Totaal geënthousiasmeerd door het verzoek zou hij zijn eerstvolgende vrije dag dan doorbrengen achter zijn zilverkleurige muziekinstallatie om  voor jou de sterren van de hemel op een cassettebandje te zetten. Jazz en klassiek, dat waren de muzieksoorten die daarvoor in aanmerking kwamen. We schrijven eind jaren ’70 van de vorige eeuw. Familie, vrienden en buren – iedereen werd stelselmatig voorzien van zijn bandjes vol muziekvondsten en genoot daarvan, of veinsde dat. Op een dag retourneerde een van mijn vaders collega’s een cassettebandje en voegde er met een geamuseerd lachje aan toe dat ook Radio Van Overeem goed was bevallen. Radio Van Overeem Thuisgekomen van zijn werk checkte mijn vader als de wiedeweerga de achterkant van het cassettebandje waarop per ongeluk een aflevering van Radio Van Overeem was blijven staan. Dat ‘radioprogramma’ was een inventie van hem. Tegelijk met zijn voor die tijd supersonische geluidsinstallatie met boxen (waarvan de maximaal toegestane afmetingen strikt werden …

Morad Bouchakour – “Everything is a selfportrait, a diary.”

Morad Bouchakour | Fairs in the USA | Malone NY | 1996 Wat maakt dat ik zo lang naar foto’s van Morad Bouchakour wil kijken? Steeds opnieuw. En zijn foto’s om me heen wil hebben in huis. Die vraag leidt me naar de kern van zijn kwaliteiten als fotograaf. links: Morad Bouchakour | The Mexican Mennonites | Chihuahua, Mexico | 1995 rechts: Morad Bouchakour| Thomas, Presidential Inauguration | Washington DC | 1997 Aanvankelijk studeert Morad Bouchakour (Brussel, 1965) economie aan de Universiteit van Amsterdam. Wanneer hij switcht naar Kunstgeschiedenis ontvlamt zijn fascinatie voor fotografie. Hij studeert in 1995 met de aantekening “excellent” af aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag in de richting Design en Visuele communicatie. Aansluitend gaat hij als freelance fotograaf aan het werk in New York City. Daar leert hij als assistent van de Nederlandse fotograaf Dana Lixenberg veel over portret- en reportagefotografie. Lessen die hij direct toepast in zijn autonome werk en fotografie voor opdrachtgevers. In 1996 wordt hij als eerste Nederlandse fotograaf geselecteerd om te participeren in de …