Weer een klassieker wakker gekust
Met Aladdin brengt Uitgeverij Hoogland & Van Klaveren opnieuw op eigenzinnige wijze een klassieker uit voor kinderen en volwassenen [. . .]
Met Aladdin brengt Uitgeverij Hoogland & Van Klaveren opnieuw op eigenzinnige wijze een klassieker uit voor kinderen en volwassenen [. . .]
Een olijke baby voert een volwassene, de brandweer blust met vuur en een triomfantelijk ogende leeuw laat de clown door een hoepel springen […]
“Nooit kijken we genoeg, nooit zullen we genoeg, precies genoeg, gepassioneerd genoeg kijken.”
Er zijn steden die je welkom heten. Ook als ze jou voor het aller eerst zien. Parijs is zo’n stad: ‘Bonjour ma chère Mariette, vous êtes (re)venu … finalement!’ In de veilige wetenschap dat de stad jou omarmt, ga je er vervolgens als vreemdeling op pad. Venetië daarentegen leek niet meteen van mij te houden en vervulde me bij de eerste aanblik met verlegenheid. In mei van dit jaar ging ik er voor het eerst heen. Voor ons vertrek en tijdens het verblijf las ik ‘Venetië – De leeuw, de stad en het water’ van Cees Nooteboom. Dit was uiteraard geen toeval; dat dit boek toen net was verschenen ook niet. De lagunestad werd van 11 mei tot 24 november van dit jaar immers gekleurd door de 58ste Biënnale van Venetië. Juist dan reisverhalen over Venetië uitbrengen is een verstandige zet van een uitgever. De opening van de Biënnale vormde de aanleiding van onze komst. Mijn directeur, Benno Tempel, was aangewezen als curator van het Nederlands Paviljoen en twee vrienden van Ricardo zouden er exposeren: …